Helaas, de Taiwanese dichter Yang Mu, een van de groten van de Chineestalige literatuur, is vandaag op 80-jarige leeftijd overleden. Zijn werk is me dierbaar. Hier een vroeg gedicht van hem uit de bundel die ik op dit moment van zijn werk maak voor Marc Vleugels.
Voor de tijd
Zeg me, wat is vergetelheid?
Wat is totale vergetelheid? Dor hout bedekt
met afgeleefd mos van een stervende wereld
wanneer gerijpt fruit op de donkere aarde valt
tussen zomer en herfst, verrot in duistere schaduw
wanneer de belofte en de blos van de twee seizoenen
onder een lichte druk
ineens tot stof worden
wanneer bloemengeuren ondergaan in grassen, als vallende sterren
zoals stalactieten diep neerhangen om stalagmieten te raken
of zoals de voetstappen van een vreemdeling
door motregen gaan, onder roodgelakte bogen door
en naast een fontein bevriezen
tot honderd standbeelden van de leegte stollen
Dát is vergetelheid, een uitgesleten ravijn
tussen jouw wenkbrauwen en de mijne
als een bergbos zonder echo’s
een primaire angst omarmend
Zeg me, wat is herinnering
als je jezelf hebt verloren in de zoetheid van de dood?
Wat is herinnering – als je een lamp uitdoet
en jezelf begraaft in het eeuwige donker?