Van oudsher speelden in Chinese poëzie het besef van maatschappelijke verantwoording en engagement een grote rol, en dat zien we ook in de moderne poëzie nog sterk terug. Is er dan ruimte voor het individu? Daarover zullen we het in deze bijeenkomst hebben, aan de hand van gedichten van Wang Jiaxin en Jidi Majia.
Wang Jiaxin: Een asgrauwe dageraad
De vrije verzen van Wang Jiaxin zijn bedrieglijk eenvoudig en kristalhelder, en zoals kristal een heel kleurenspectrum verspreidt wanneer je het draait in het licht, zo heeft de poëzie van Wang Jiaxin een hele reikwijdte aan betekenis en overpeinzingen. In een eigen, rustige stijl ontvouwt hij zijn visie op de verhouding van het individu tot de samenleving, de geschiedenis, het lot, de mensheid. In de schaduw van verleden en heden zoekt hij naar waarheden, grote en kleine, vanuit de directe ervaring. Al spelen zijn gedichten vaak in de winter, ’s nachts of in het duister, Wang Jiaxin ziet toch aan de andere kant de zon. Of staat hij altijd in een dageraad, maar één die niet altijd rooskleurig is?
De Chinese dichter Wang Jiaxin (1957) werd, zoals zovelen van zijn generatie, tijdens de Culturele Revolutie naar het platteland gestuurd voor ‘heropvoeding’. Twee jaar na de dood van Mao Zedong kon hij, in 1978, alsnog Chinees gaan studeren aan de universiteit van Wuhan. In 1985 publiceerde hij zijn eerste dichtbundel. Hij schopte het uiteindelijk tot redacteur, essayist, criticus, literair vertaler en hoogleraar Chinese letterkunde. Sinds die eerste bundel is hij gestaag blijven publiceren, won hij vele nationale en internationale prijzen en nam deel aan vele poëziefestivals over de hele wereld. Hij is geroemd om zijn Chinese vertalingen van o.a. Paul Celan, Marina Tsvetajeva, Federico García Lorca en Osip Mandelstam.
Jidi Majia: Ik schrijf gedichten omdat ik een toeval ben
De gedichten van de Chinese Jidi Majia zijn stevig geworteld in de tradities van de Nuosu, het Tibeto-Birmaanse minderheidsvolk in het zuidwesten van China waartoe de dichter behoort. In stijl doet zijn werk aan orale literatuur denken en inhoudelijk toont het werk een grote gevoeligheid voor de kosmos, de natuur en het landschap. Via die spiegel roert Jidi universele thema’s aan als liefde, tijd, eenzaamheid, leven en dood. Met het werk van Jidi, dat in vele talen is vertaald en nu voor het eerst in het Nederlands verschijnt, gaat een andere wereld voor ons open.
Zie ook de korte bespreking in De Volkskrant:
https://www.volkskrant.nl/cultuur-media/de-poezie-van-de-grote-chinese-dichter-jidi-majia-bestrijkt-de-hele-wereld~bce12581/